Plateau bereikt: Hoe zorg je ervoor dat je je blijft ontwikkelen?

Ontwikkeling en groei zijn de sleutel. Ongeacht of je in een God gelooft, of je in reïncarnatie gelooft of niet; stoppen met leren is stoppen met leven. Of andersom; als het goed is leer je iedere dag tot de dag dat je sterft. Een mooie sport kan een heel goede plaats zijn om te leren en te groeien. Een vechtsport, of een levenskunst zoals Capoeira misschien nog meer dan de meeste andere sporten. Maar wat als je voelt dat je op een plateau komt?

Ik heb van meerdere Capoeiristas (en andere sporters) verhalen gehoord over momenten waarop je merkt dat je vooruitgang even stil komt te staan. Ik ken heel ervaren en vaardige en rijke Capoeiristas die een soort van sabbatical periode nemen, deels vanwege frustratie door dat plateau waar ze maar niet vanaf lijken te komen. En de laatste paar maanden loop ik er zelf tegenaan.

Wat kunnen we nu doen?

1. Neem even afstand.
   Een dag, een week, of iets langer. Dit kan ervoor zorgen dat de ontwikkeling (die ongemerkt, op de achtergrond en onbewust toch doorgaat) zich na een tijdje weer kan tonen. Je lijf, je geest en misschien zelfs wel je ziel hebben af en toe rust en afstand nodig om iets beter te begrijpen, leerervaringen in zich op te nemen en dingen via een andere weg te leren bereiken. Dit heeft iedereen op een fysieke of mentale manier wel eens in zijn leven meegemaakt: met een werkstuk op school, krachttraining; een relatie misschien. Wat was dit voor jou?
   
   
2. Probeer een andere setting.
   Ik train sinds een paar maanden elke week ook één keer bij een andere instructeur dan mijn Mestre. Instrutor Feijaõ is een leerling van Mestre Araminho die al zo'n 15 jaar binnen Aldeia traint, en zelf lessen geeft op een locatie in Schiedam. Daarnaast probeer ik workshops mee te pakken van ervaren Capoeiristas waar ik maar kan. Ik merk dat dit mijn spel enorm heeft geholpen. Je moet, geloof ik, niet willen dat je lijf en je geest gewend raken aan één manier van leren en zich inspannen.
   Als capoeirista (maar misschien net zo zeer als mens) is het denk ik ook heel wijs om zoveel mogelijk lessen van verschillende leraren mee te maken. De levenservaring van die mensen zit in ieder woord dat ze uitspreken en in ieder gebaar dat ze maken. Bewust of onbewust neem je dit mee. Mestre Araminho moedigt ons altijd aan om dit zoveel mogelijk te doen.
   
   
3. Vul je leerweg aan.
   In het geval van Capoeira is het mijn ervaring dat je het beste ontwikkelt in periodes dat je ernaast wat aan krachttraining doet, en rekoefeningen voor lenigheid. En dat je erover leest, nadenkt, en spreekt met mensen zo af en toe. Of schrijft. Is deze post er om jou te helpen, of mezelf? Of beiden?
   
   
4. Blijf trainen.
   En nee, dat is niet zo tegenstrijdig met punt 1. als je misschien aan de oppervlakte zou denken. Blijf leren. Blijf proberen. Vaak merken we namelijk niet dat we leren, en dat we ontwikkelen. Totdat dat magische moment van doorbraak er opeens is. Maar als we heel even stilstaan, beseffen we dat dat moment niet uit de lucht komt vallen.
   
   
   

Neem dus gerust even rust, en afstand. Probeer het vanuit andere invalshoeken te benaderen of te bekijken; de gehele sport of dat ene aspect waar je in vastloopt. Vul je leerweg aan. Maar blijf hoe dan ook vooral trainen. Onder de oppervlakte borrelt het, of je het merkt of niet.
Ik weet niet hoe vaak Mestre Araminho tegen ons zegt dat we moeten blijven trainen. Ervaring maakt ons rijker, en al is Mestre op het materiële vlak zo nuchter als maar kan; zowel qua levenservaring als in zijn hoedanigheid van Capoeirista is hij schatrijk. Wat is meer waardevol?